Monika Brenner, „Zjawisko personalizacji politycznej”, Studia politologiczne vol. 16

sp vol. 16Artykuł porusza aktualną problematykę z zakresu komunikowania politycznego dotyczącą trendów rozwojowych praktyki wyborczej. Jedną z tendencji kampanijnych jest personalizacja polityczna, którą można obserwować w demokratycznych wyborach na świecie. Celem artykułu jest ukazanie roli telewizji w powstaniu i rozwoju tego zjawiska. O personalizacji politycznej możemy mówić kiedy następuje przesunięcie głównej uwagi w strategii wyborczej na osobę polityka. Partia polityczna i program ideologiczny odgrywają mniejszą rolę w procesie wyborczym. Zadaniem artykułu jest zaprezentowanie personalizacji politycznej w ujęciu A. Mughana, który przeprowadził interesujące analizy w celu przybliżenia zjawiska personalizacji. Stwierdził, iż oddziaływanie środków masowego przekazu jest jedną z najważniejszych przyczyn sprzyjających personalizacji politycznej. Telewizja odgrywa kluczową rolę w procesie personalizacyjnym poprzez wpływ na kreowanie politycznego wizerunku. Postawił także pytanie o wpływ instytucjonalnych czynników na personalizację iż w ustrojach parlamentarnych z silną pozycją liderów partyjnych mamy do czynienia ze zjawiskiem „prezydencjalizacji parlamentarnej” na wzór amerykańskiego systemu politycznego.

Ten wpis został opublikowany w kategorii Czytelnia, Komunikacja polityczna i oznaczony tagami , . Dodaj zakładkę do bezpośredniego odnośnika.

Możliwość komentowania jest wyłączona.