Tomasz R. Aleksandrowicz, Wywiad jako narzędzie w koncepcji nowych wojen. Casus konfliktu ukraińskiego, Studia Politologiczne vol. 43

W 1625 r. w Paryżu ukazało się dzieło Huig de Groota (Grocjujsza) De iure belli ac pacis. Już sam tytuł tego wiekopomnego dzieła wskazywał, że w prawie narodów obowiązują dwa porządki prawne: jeden, regulujący stan wojny, i drugi, obowiązujący w czasie pokoju. Wojna i pokój były zatem stosunkowo precyzyjnie rozdzielone. Stan taki trwał przez stulecia. Początek XXI wieku przyniósł radykalne zmiany w środowisku bezpieczeństwa. Można wskazać dwa główne czynniki sprawcze tych zmian: postępujące procesy globalizacyjne i rewolucję informacyjną, będącą m.in. jedną z podstaw rewolucji w sprawach wojskowych (RMA). Z teoretycznego i praktycznego punktu widzenia musimy zmierzyć się z nowymi zjawiskami, do czego – jak wskazał to otwarcie jeden z dowódców NATO – nie jesteśmy przygotowani. Stare, dobrze znane i powszechnie rozumiane pojęcia jak „wojna” czy „konflikt zbrojny” zyskały nowe konotacje; znane od dawna sposoby działania dzięki nowym technologiom zyskały nowy wymiar, jak np. taktyka typu swarming. Współcześnie termin „wojna” ma znacznie więcej wspólnego z rozumieniem Sun Tzu niż klasyczną Clausewitzowską teorią wojny.

Convert your PDF to digital flipbook ↗