Syndrom oblężonej twierdzy jest zjawiskiem powszechnie kojarzonym z grupami lub systemami o cechach zamkniętych. W wymiarze politycznym skorelowany jest z systemami niedemokratycznymi o cechach totalnych. Przedwczesne i nadmiernie optymistyczne jest jednak założenie, iż demokracje liberalne są wolne od mechanizmów socjotechniki stanu oblężenia. Jako modelowy przykład trzeba zaliczyć współczesny Izrael. Trzeba pamiętać, iż granice demokracje liberalnej są płynne, umowne. Mechanizmy syndromu oblężenia wykazują swą użyteczność na różnych poziomach życia społecznego. Skutki syndromu oblężenia dla demokracji są wielopoziomowe i istotne. Sam syndrom nie jest przypisany do systemów niedemokratycznych, choć w nich pełni ważne (lub wręcz nieodzowne) funkcje. Syndrom oblężenia jest wykorzystywany także w systemach demokratycznych. Te nie są wolne od kreacji wrogów, polaryzacji, socjotechniki lęku, tendencyjnej wiktymizacji. Sama demokracja, jako system, może być traktowana, jako wróg i zagrożenie. Strach, nienawiść, agresja, które napędzają syndrom oblężenia są dyspozycjami na trwałe wpisanymi w ludzką naturę biologiczną i społecznokulturową, można je zatem aktywizować bez względu na reżim, czy czasy historyczne. Współczesne demokracje europejskie konfrontują się z licznymi zagrożeniami: ekonomicznymi, cywilizacyjnymi, religijnymi, demograficznymi, militarnymi, migracyjnymi, terrorystycznymi itd. Potencjalnych „dźwigni” eskalacji i instytucjonalizacji strachu, wrogich uprzedzeń, w wymiarze politycznym, jest wiele. Pytanie nie brzmi tu: czy syndrom oblężenia jest wykorzystywany w demokracji liberalnej, lecz raczej o zakres, skutki, granice takiego wykorzystywania. Otwarte jest też pytanie o sposób zarządzania syndromem oblężenia we współczesnych demokracjach liberalnych. Tu główne pytania badawcze obejmują: cele socjotechniczne budowy syndromu oblężenia, skutki mechanizmów socjotechniki oblężenia, oraz zagrożenia, jakie dla demokracji liberalnej stanowi syndrom oblężenia.
-
Ostatnie wpisy
- Anna Czyż, Tendencje niedemokratyczne w Republice Słowackiej, Studia Politologiczne vol. 47
- Mateusz Wajzer, Teoriogrowe analizy zjawisk politycznych z wykorzystaniem programu Gambit, Studia Politologiczne vol. 49
- Agata Włodkowska-Bagan, Rosyjska ofensywa propagandowa. Casus Ukrainy, Studia Politologiczne vol. 49
- Anna Sroka, Katarzyna Trofimowicz-Kalinowska, Zagadnienia radykalizmu politycznego i terroryzmu w strategiach bezpieczeństwa Polski i Hiszpanii po 2001 roku, Studia Politologiczne vol. 49
- Agnieszka Legucka, Dylemat bezpieczeństwa w stosunkach polsko-rosyjskich po 2014 roku, Studia Politologiczne vol. 49
Najnowsze komentarze
Archiwa
- grudzień 2021
- wrzesień 2021
- sierpień 2021
- lipiec 2021
- maj 2021
- lipiec 2020
- grudzień 2018
- czerwiec 2018
- marzec 2018
- październik 2017
- sierpień 2017
- lipiec 2017
- maj 2017
- kwiecień 2017
- marzec 2017
- sierpień 2016
- kwiecień 2016
- marzec 2016
- luty 2016
- październik 2015
- wrzesień 2015
- czerwiec 2015
- kwiecień 2015
- marzec 2015
- luty 2015
- grudzień 2014
- wrzesień 2014
- lipiec 2014
- czerwiec 2014
- maj 2014
- luty 2014
- listopad 2013
- październik 2013
- wrzesień 2013
- sierpień 2013
- lipiec 2013
- czerwiec 2013
- kwiecień 2013
- marzec 2013
- luty 2013
Kategorie
Meta