Małgorzata Mizerska-Wrotkowska, Izolacja międzynarodowa jako skutek niedemokratycznych tendencji w Hiszpanii ery Franco, Studia Politologiczne vol. 47

Celem artykułu jest zbadanie wpływu niedemokratycznych tendencji w Hiszpanii za rządów Francisco Franco na sytuację międzynarodową tego państwa. Przeanalizowałam szczegółowo przejawy izolacji międzynarodowej Hiszpanii w latach 1945–53 oraz symptomy jej przełamania w latach 1953–57.
Po II wojnie światowej Hiszpania znalazła się w izolacji na arenie międzynarodowej. Było to spowodowane przede wszystkim jej związkami z Niemcami podczas wojny, ale również tendencjami niedemokratycznymi rządów Francisco Franco1. Hiszpańska opozycja nie była jednak na tyle silna, by odebrać władzę F. Franco, który cieszył się poparciem społeczeństwa. Podziały wewnątrz opozycji uwidoczniły się zarówno w obozie zwolenników restauracji monarchii, jak i republiki. Tzw. Manifest z Lozanny wydany przez pretendenta do tronu Jana Burbona 19 marca 1945 r. nie spotkał się z szerokim odzewem, mimo że w dokumencie tym zaproponował on wprowadzenie w Hiszpanii monarchii konstytucyjnej opartej na przyjętej za zgodą obywateli konstytucji. Zapowiedział również respektowanie praw człowieka i wolności politycznych, utworzenie demokratycznego parlamentu, uznanie różnorodności regionalnej, amnestię dla więźniów politycznych oraz podjęcie starań o sprawiedliwszą niż dotychczas dystrybucję bogactw.

Convert your PDF to digital flipbook ↗