Przemysław Żukiewicz, „Przywództwo labilne”

przywdztwo labilneBadania nad zjawiskiem określanym w niniejszej pracy jako „powrót polityczny” lub „powrót do władzy” postanowiłem podjąć, gdy podczas lektury prac poświęconych przywództwu politycznemu zacząłem odczuwać pewien poznawczy niedosyt. Odnosiłem mianowicie wrażenie, że wielu autorów mierzących się w swoich dziełach z fenomenem przywództwa politycznego traktowało je wyłącznie jako relację linearną (tzn. w pewnym momencie zawiązywaną, następnie osiągającą punkt kulminacyjny, a w ostatnim etapie rozwiązywaną). Intuicja oraz wiedza empiryczna podpowiadały mi jednak, że taki ogląd przywództwa nie pozwala na ostateczne wyjaśnienie jego istoty. Wszak zdarzało się, że poszczególni liderzy wracali do władzy kilkukrotnie, poparcie udzielane w wyborach ich partiom ulegało znaczącym fluktuacjom, a media często zaraz po tym, jak ogłaszały „śmierć polityczną” danego polityka, musiały informować o jego „zmartwychwstaniu”.

Ten wpis został opublikowany w kategorii Czytelnia, Jakość rządzenia i oznaczony tagami . Dodaj zakładkę do bezpośredniego odnośnika.

Możliwość komentowania jest wyłączona.