Agnieszka Rothert, „Modelowanie, władza i światy alternatywne”, Warszawa 2013

Książka stanowi wyprawę w nowe przestrzenie polityki. Wehikuł i stanowi wyobraźnia. Światy są modelowane i projektowane takimi jakie mogą być za pomocą zbitki teorii naukowych  teorii (naukowych), utopii, metafor i analogii. Narzędziami są  intuicja (chociaż wbrew zdrowemu rozsądkowi) i obserwacja.  To świat pojęć i idei, nie zawsze bezpośrednio widocznych, często pełnych przypuszczeń. Świat w „zapętleniu epistemologicznym”, bowiem musimy odrzucić stare przyzwyczajenia myślenia w kategoriach liniowych i empirycznych, szukania śladów przyszłości w przeszłości. Wiemy, że świat się zmienia, ale punktem wyjścia jest to co znamy, przestrzeń jaką dostrzegamy. Rzecz w tym, że świat może być o wiele bardziej złożony i wielowymiarowy. A przecież także kategoria podstawowa dla polityki – władza  jest własnością systemową, a tym samym nie jest widoczna, dostrzegamy efekty działania, ślady jakie pozostawia po sobie wpływając na podmioty. Takie pojmowanie władzy pozwala na badanie jej struktury, form, hierarchii/układów, to jak powstaje, rozwija się i niknie. Jest dokładnie samoorganizacją czy specyficznym porządkowaniem się systemu, ma charakter transludzki albo jak ktoś woli nie tylko ludzki…