Cechą charakterystyczną wielu ludzi polityki, wywierających ważny wpływ na przeobrażenia w stosunkach społeczno-politycznych, gospodarczych i kulturalnych jest ekstremizm ich postaw i zachowań. W działaniu bierze zwykle górę emocjonalność nad racjonalnością. Rzeczywistość ta w istotnym stopniu wynika z właściwości osobowościowych (psychicznych) jednostek. Ekstremiści wyróżniają się dużymi predyspozycjami do przyjmowania skrajnych poglądów politycznych; charakterystyczny jest dla nich wysoki stopień dogmatyzacji współwystępujący z lękiem, niską samooceną i skłonnościami paranoicznymi, tj. podejrzliwością wobec ludzi, tendencją do przypisywania im niegodnych pobudek działania i tworzenia spiskowej wizji świata. Ekstremiści są często jednostkami neurastenicznymi. Poznanie biografii tych jednostek pozwala zauważyć, że symptomy nerwicowe ujawniają się u nich w dzieciństwie, jak np. drażliwość, wybuchanie gniewem, lęki, ogryzanie paznokci, ssanie kciuka, tiki (niecelowe ruchy kończyn, głowy, mięśni twarzy). Stan nerwicowości rozwija się pod wpływem wielu czynników cywilizacyjnych, a zwłaszcza funkcjonowanie w warunkach silnego stresu. Stres rodzą tak stosunki rodzinne, edukacyjne, jak relacje zawodowe, społeczne, realizacja potrzeb, aspiracji, dążeń itp.
