
Trafnie zwykło się określać, że politologia jest nauką zadłużoną. Zadłużoną wobec innych nauk, starszych i bardziej osadzonych instytucjonalnie. Politologia jest relatywnie dyscypliną młodą, badania polityki pod sztandarami wielu dziedzin wiedzy mają historię wielokroć poważniejszą niż politologia. Zadłużenie to jest więc po pierwsze funkcją młodości dyscypliny, tego, że fundamenty współczesnej refleksji o polityce położono znacznie wcześniej. Politologia wyrasta z tego poprzedzającego ją dorobku, jest jego podsumowaniem, niepełnym i wybiórczym ale jednocześnie nieuniknionym rozwinięciem. Odwzorowuje i także reprodukuje w przefiltrowany sposób, różne ujęcia, paradygmaty i historyczne tradycje. Instytucjonalna historia politologii, w tym w Polsce, miała oczywiście także widoczny wpływ na oddziaływanie starszych dyscyplin, na kształt, metody i podejmowaną przez politologię problematykę. Politologia nie jest zresztą w tym aspekcie osamotniona. Podobne procesy zachodziły w innych relatywnie młodych dziedzinach, choćby w naukach o organizacji i zarządzaniu, rozwijających się zwłaszcza w początkowej fazie, pod przemożnym wpływem innych nauk, wcześniej podejmujących zagadnienia związane z władzą, ekonomią oraz organizacją i zarządzaniem.