Dorota Piontek, „Prywatyzacja polityki, czyli polityk rodzinny”, Studia Politologiczne vol. 45

Wizerunek polityka w świecie zmediatyzowanej polityki staje się newralgicznym czynnikiem decydującym o wyborczym sukcesie. Niezliczone analizy wizerunków różnych polityków, rodzimych i zagranicznych, nie pozwalają na stworzenie uniwersalnego przepisu na taki image, który zapewni powodzenie. Jednak na ich podstawie można przedstawić katalog cech i właściwości, które odpowiednio wyeksponowane (lub ukryte) znacząco wpływają na to, jak wyborcy postrzegają tych, którzy ubiegają się o ich poparcie. Jedną z takich właściwości jest rodzina.

Rodzina stanowi dla każdego, w tym polityka, naturalne zaplecze społeczne, ale w przeciwieństwie do ludzi niezajmujących się polityką, dla polityka stanowi także kapitał, który może być ważnym elementem osiągania celów instytucjonalnych i wyborczych. Wpływ kultury popularnej na politykę, skutkujący m.in. jej celebrytyzacją, przejawia się najwyraźniej w praktykach, określanych jako personalizacja. Personalizacja jako kategoria opisująca zmiany w komunikowaniu politycznym pojawiła się literaturze politologicznej i medioznawczej dwie dekady temu, stając się obecnie jedną z kluczowych w wyjaśnianiu procesów tej zmiany.

 

Ten wpis został opublikowany w kategorii Jakość rządzenia i oznaczony tagami , , . Dodaj zakładkę do bezpośredniego odnośnika.

Możliwość komentowania jest wyłączona.