Elżbieta Kużelewska, „Demokracja bezpośrednia w Unii Europejskiej”, Przegląd Politologiczny nr 2/2012

przeglad politologiczny 4 2010 Unia Europejska od lat zmaga się z zarzutami o niedostatecznie demokratycznym jej charakterze, czyli deficycie demokracji. Co prawda, termin ten jest dość nieprecyzyjny i nie ma pewności, do jakich kwestii ma się odnosić, bowiem wątpliwe jest określenie deficytu demokracji wobec całokształtu procesów integracji europejskiej. Raczej ów problem dotyczy tylko wybranych jego aspektów, jak choćby demokratycznej legitymizacji struktur decyzyjno-zarządzających. Podnoszone są głosy o bezdusznej organizacji, w której decyzje podejmowane są przez technokratów z pominięciem zwykłych obywateli. Kwestie istnienia elementów europejskiego standardu demokratyczności, w kontekście instytucjonalnej struktury Unii Europejskiej, wciąż pozostają w sferze rozważań i domysłów. Istnieje potrzeba nakreślenia przesłanek, które w pierwszej kolejności zapewnią obywatelom państw członkowskich odpowiedni udział w procesie decyzyjnym.

Ten wpis został opublikowany w kategorii Czytelnia, Integracja europejska i oznaczony tagami . Dodaj zakładkę do bezpośredniego odnośnika.

Możliwość komentowania jest wyłączona.