Udział polskich kobiet w strukturach politycznych z roku na rok wzrasta, jednak jest on nadal niski. Najczęściej jako barierę działalności publicznej kobiet oprócz powodów historycznych wymienia się determinanty instytucjonalne, społeczne i kulturowe. Wraz z przystąpieniem Polski do Unii Europejskiej zagadnienie zwiększenia partycypacji kobiet w polityce przybrało na znaczeniu, bowiem wiązało się z koniecznością zaakceptowania unijnych regulacji prawnych, dotyczących równouprawnienia kobiet i mężczyzn, przez wszystkie kraje członkowskie. Wyraźnie wzrosła aktywizacja i mobilizacja Polek w narodową i ponadnarodową sferę publiczną. Polskie kobiety zasiadły w Parlamencie Europejskim. Uwzględniając szereg przeciwności, z jakimi musiały borykać się Polki na przestrzeni lat, aby móc swobodnie uczestniczyć w życiu publicznym, zasadne wydaje się poszukanie odpowiedzi na następujące pytania: Jaką drogę musiały pokonać polskie kobiety, aby zasiąść w Parlamencie Europejskim? Z jakimi przeszkodami i trudnościami musiały się zmierzyć? Jakie stereotypy musiały przełamywać?
