Franciszek Gołembski, „Czynnik kulturowy w studiach europejskich”, Przegląd Europejski nr 2 (15)/2007

Biorąc pod uwagę zróżnicowania występujące w badaniach nad kulturą należy uwzględnić je również w przypadku europeistyki. Jest ona tą dziedziną badawczą, która wymaga wypracowania odpowiednich założeń metodologicznych, także odnoszących się do sfery kultury. Badania europeistyczne koncentrują się obecnie głównie na bieżących procesach zachodzących na starym kontynencie, co sprawia, że raczej unika się szerszej refleksji, odwołującej się z jednej strony do idei europejskiej i badań dotyczących ogólnych uwarunkowań kulturowo-cywilizacyjnych, a z drugiej do budowy ogólnych teorii. Przeważa dążenie pragmatyczne dotyczące przede wszystkim bieżących zagadnień, a zwłaszcza procesu integracyjnego. Odwołując się do wymiaru kulturowego nie sposób jednak odciąć się od zagadnień o charakterze ogólnym, zwłaszcza zaś od tych, które posiadają wymiar aksjologiczny. Nie można sprowadzić badań nad kulturą europejską jedynie do wąskiego, empirycznie dającego się zweryfikować zakresu przedmiotowego. To właśnie podstawowe pytanie dotyczące przyszłości europejskiej, przyszłego kształtu zjednoczonej Europy wymaga stawiania pytań szerszych. Wymaga zmierzenia się z jakże skomplikowaną sferą zagadnień dotyczących tożsamości na różnych jej poziomach agregacyjnych; narodowym, regionalnym, ogólnoeuropejskim. Odpowiedzi na te pytania nie da się sprowadzić jedynie do empirycznego badania postaw i zachowań poszczególnych społecznych.

Convert your PDF to digital flipbook ↗