Ramy niniejszego tekstu pozwalają jedynie na szkicowe przedstawienie kierunków, w jakich toczy się, daleka wciąż od konkluzji, dyskusja badawcza. Unaocznia ona kompleksowy (syndromatyczny), a jednocześnie niejednorodny charakter czynników sprzyjających pasywności politycznej Polaków.
Prawdopodobnie właśnie owa niejednorodność źródeł motywacji mający behawioralny skutek w rezygnacji z aktywnego udziału w sprawach „szerszego społeczeństwa” jest przyczyną, dla której termin apatia polityczna wydaje się nieść nadmiernie redukcjonistyczne konotacje znaczeniowe.
Grzegorz Ekiert konstatując, że pomimo niskiej partycypacji polskie społeczeństwo cechuje „wysoki poziom upolitycznienia”, sugeruje, że „bardziej trafnym określeniem w odniesieniu do większości jest nie tyle polityczna apatia (równoznaczna z brakiem zainteresowania), co raczej bierna wrogość wobec polityki”. Pozostaje jednak pytanie dlaczego owe negatywne emocje nie mają swojego czynnego wyrazu i kanalizowane są – przeważnie – przez wycofanie w sferę prywatności, […] „ucieczkę od wymogów stawianych przez społeczeństwo i jego normy kulturowe”. Z tego m.in. powodu „apatia polityczna” – rozumiana w sposób pragmatyczny – jako pojęcie zbiorcze eksponujące integralny związek istniejący pomiędzy postawami poznawczo-emocjonalnymi a zachowaniami, nie znajduje, jak dotąd, bardziej precyzyjnego i równie funkcjonalnego ekwiwalentu. Problemy pojęciowe są w tym przypadku jednak refleksem samej materii problemu, wielości jego kontekstów oraz dyscyplinowych konwencji ich analizy. Ilustracji tego faktu służyła rekonstrukcja dwu najszerzej reprezentowanych w polskiej literaturze stanowisk w kwestii uwarunkowań kształtujących stan „zasobów” politycznej i obywatelskiej partycypacji Polaków. Z tego m.in. powodu „apatia polityczna” – rozumiana w sposób pragmatyczny – jako pojęcie zbiorcze eksponujące integralny związek istniejący pomiędzy postawami poznawczo-emocjonalnymi a zachowaniami, nie znajduje, jak dotąd, bardziej precyzyjnego i równie funkcjonalnego ekwiwalentu. Problemy pojęciowe są w tym przypadku jednak refleksem samej materii problemu, wielości jego kontekstów oraz dyscyplinowych konwencji ich analizy. Ilustracji tego faktu służyła rekonstrukcja dwu najszerzej reprezentowanych w polskiej literaturze stanowisk w kwestii uwarunkowań kształtujących stan „zasobów” politycznej i obywatelskiej partycypacji Polaków.
http://biblioteka.oap.uw.edu.pl/wp-content/uploads/2013/03/lubecki-jan-szczega-lech-o-rdach-apatii-politycznej-w-transformujcym-si-spoeczestwie.pdf”]