Białoruś należy do grupy państw postradzieckich o autorytarnej formie rządów. Realna władza państwowa znajduje się w administracji prezydenta, natomiast rząd, parlament i sądy są jej bezpośrednio podporządkowane. Taki reżim polityczny wymusza specyficzne umocowanie sektora bezpieczeństwa publicznego. Jego kluczowym zadaniem nie jest tylko ochrona interesów państwa, lecz przede wszystkim gwarancja stabilności obecnego układu politycznego. Jak zwracają uwagę analitycy sceny białoruskiej: na Białorusi wytworzył się system rządów jednoosobowych, w którym wszelkie decyzje zależą od jednego człowieka. System ten eliminuje ze wszystkich sfer działania jednostki wykazujące inicjatywę, samodzielne, pragnące ofiarnie pracować na korzyść państwa, a nie wyłącznie oczekujące na polecenia i popierające wszelkie kroki Aleksandra Łukaszenki. Zwornikiem tego systemu jest prezydent, sprawujący od listopada 1996 roku niczym nieograniczoną władzę państwową.
Kwestie bezpieczeństwa publicznego znajdziemy w regulacjach konstytucyjnych oraz ustawowych. Te pierwsze z oczywistych względów mają charakter bardziej ogólny. W przedmiotowym kontekście należy wskazać na uprawnienia prezydenta. Głowa państwa podejmuje środki w celu ochrony suwerenności Republiki Białoruś, jej bezpieczeństwa narodowego i nienaruszalności terytorialnej (art. 79 Konstytucji). Wykonując powyższe zadania głowa państwa powołuje Radę Bezpieczeństwa Republiki Białoruś i przewodniczy jej obradom (art. 84). Może również wprowadzić stan nadzwyczajny (art. 84).
