Jerzy Szczupaczyński, Między polityką a etyką. Nowe role menedżera publicznego w koncepcjach współzarządzania, Studia Politologiczne vol. 42

Zarządzanie publiczne, nowy obszar interdyscyplinarnej refleksji, doświadcza perturbacji charakterystycznych dla dyscyplin przechodzących trudny okres budowania własnej tożsamości. Dodatkową okolicznością są radykalne zmiany, które przekształcają przedmiot analiz. Zmieniają się nie tylko mechanizmy rządzenia, lecz także granice tego, co publiczne. Owocuje to terminologicznym zamieszaniem. Po ustaleniu kilka dekad temu linii demarkacyjnej pomiędzy zarządzaniem publicznym i naukami o administracji, spektakularną karierę zrobiło pojęcie governance (współzarządzanie), używane w różnych kontekstach i znaczeniach. Jak trafnie zauważa Claus Offe, w zdecydowanej większości przypadków jest ono rozumiane jako antonim zwierzchnich funkcji struktur państwa.
W niektórych postmodernistycznych koncepcjach opozycja wobec tradycyjnej wizji państwa przybiera radykalne formy, a poszukiwania nowego paradygmatu prowadzą do deklarowanej explicite wizji „rządzenia bez rządu”.

Ten wpis został opublikowany w kategorii Jakość rządzenia i oznaczony tagami , , , , , , , . Dodaj zakładkę do bezpośredniego odnośnika.

Możliwość komentowania jest wyłączona.