Marcin Bodio, „Z badań nad polityką energetyczną w stosunkach między Unią Europejską a Rosją”, Przegląd Europejski nr 2(19)/2009

Historia ostatniej dekady unijno-rosyjskich stosunków w sferze energetycznej wskazuje, że raczej należy się odnosić z ostrożnością do atrakcyjnych zresztą inicjatyw W. Putina, czy obecnego prezydenta D. Miedwiediewa.
Wydaje się także, że w najbliższej perspektywie nie nastąpią radykalne zmiany w wektorach polityki energetycznej obu podmiotów. Współpraca energetyczna w najbliższych latach będzie odzwierciedleniem generujących się problemów
i korekt strategii energetycznych powodowanych światowym kryzysem finansowo-gospodarczym. Wiele z nich będzie poszerzało pole ryzyka wzajemnej współpracy.
Natomiast zbyt wiele jest niewiadomych na osi „energetyka–polityka”, aby z dużą dokładnością prognozować rozwój stosunków dwustronnych w perspektywie długoterminowej. Być może, że wykształci się model współpracy na wzór partnerstwa strategicznego, opartego na zaufaniu i zasadzie wzajemności. Ale też możliwe jest znaczne ochłodzenie relacji dwustronnych. Wydaje się, że kształt przyszłej unijno-rosyjskiej współpracy w istotnym stopniu będzie zależał od tego, czy w najbliższych dziesięcioleciach podmioty te potrafią na tyle synchronizować swoje interesy, żeby wykorzystać istniejący potencjał współpracy energetycznej na warunkach wzajemnie korzystnych. Są ku temu istotne przesłanki, ale też i bogaty katalog zagrożeń.

Convert your PDF to digital flipbook ↗