Michał Brzeziński, Odrębność stanu wojennego od pozostałych stanów nadzwyczajnych, Studia Politologiczne vol. 49.

Stany nadzwyczajne, w tym stan wojenny, klasyfikuje się na podstawie przesłanek zastosowania. Przesłanki te wskazują na szczególne zagrożenia, w związku z którymi może dojść do wprowadzenia stanów nadzwyczajnych. Kierując się nimi oraz kryterium źródła pochodzenia szczególnego zagrożenia, stan wojenny uznaje się za rodzaj stanu nadzwyczajnego, po który sięga się w warunkach zewnętrznego i zarazem militarnego zagrożenia bezpieczeństwa państwa, będącego rezultatem stosunków międzypaństwowych. W porównaniu do niego stan wyjątkowy łączony jest z wewnętrznym zagrożeniem bezpieczeństwa państwa, powstałym wskutek nierozwiązania krajowych problemów polityczno-społecznych, a stan klęski żywiołowej z katastrofami naturalnymi i awariami technicznymi.
Wątpliwość, jaka pojawia się wobec takiego ujęcia stanu wojennego dotyczy związku łączącego ten stan z wojną i zagrożeniami zewnętrznymi. Czy jest on wystarczający, aby odróżnić stan wojenny od pozostałych stanów nadzwyczajnych? Czy aby na pewno przesłanki zastosowania wyrażają jego odrębność?

Ten wpis został opublikowany w kategorii Jakość rządzenia i oznaczony tagami , , , , , . Dodaj zakładkę do bezpośredniego odnośnika.

Możliwość komentowania jest wyłączona.