Rekonstrukcja tych aspektów personalizmu, które są istotne z punktu widzenia teorii polityki, może być interesująca z kilku powodów. Przede wszystkim jest to sposób myślenia o polityce, który w swoich założeniach miał stanowić teorię konkurencyjna wobec ideologii lewicowych i liberalnych przez wyeksponowanie znaczenia osoby, jej chrześcijańskich korzeni dla sposobu pojmowania polityki i jej funkcji w Europie. Skutkiem tego jest mocna ekspozycja problematyki antropologicznej i jej wagi dla teorii polityki, które to zagadnienia są w niej często przyjmowane jedynie w postaci milcząco przyjętych założeń. Skupię się przy tym na tych tezach filozofii personalistycznej, które w oparciu o swoje specyficzne założenia i pojęcia o człowieku, społeczeństwie i rzeczywistości w ogóle wyjaśniają, czym jest polityka. W szczególności będzie mnie interesował problem, na ile to, co polityczne, jest nieodłączną częścią natury i losu człowieka.
