Piotr Pawełczyk, Barbara Jankowiak, „Cechy wizerunku politycznego a emocje w głosowaniu na Bronisława Komorowskiego i Jarosława Kaczyńskiego w wyborach prezydenckich w 2010 roku. Raport z badań postaw politycznych studentów”, Przegląd Politologiczny nr 2/2013

W artykule przedstawiono badania relacji pomiędzy wizerunkiem i sympatią do kandydatów w wyborach prezydenckich w Polsce w 2010 roku. Istotnym wnioskiem płynącym z przeprowadzonego badania wydaje się konstatacja, iż silniej niż pozytywna ocena przez wyborcę cech wizerunkowych polityka, na decyzję zagłosowania wpływa sympatia wobec niego. Co więcej, negatywna ocena cech nie musi determinować negatywnych emocji. Przeprowadzone badania potwierdziły znany w literaturze przedmiotu pogląd, iż sądy poznawcze dotyczące cech wizerunku politycznego kandydata (np. uczciwość, kompetencje) wywierają znacznie słabszy wpływ na preferencje wyborcze niż emocje, jakie wzbudza. Joanna Mandrosz wskazuje, iż nawet identyfikacja partyjna jest gorszym predykatorem jego wyboru niż emocje odczuwane wobec kandydatów. Jest to konsekwencja postępującego procesu personalizacji polityki, jak się okazuje, korzystna dla polityków mniej kontrowersyjnych. Przenosząc na grunt współczesnego marketingu politycznego teorię rezyduów i derywacji Vilfredo Pareto można stwierdzić, iż istotnym jest, aby wyborca pokochać kandydata. Wytłumaczenie (racjonalizację) dlaczego go
kocha dorobi sobie już sam.

Convert your PDF to digital flipbook ↗