Przemysław Żukiewicz, „Deficyt polityki społecznej w warunkach kryzysu gospodarczego. Zarys problematyki na przykładzie Bałkanów Zachodnich”, Poznań 2013

W epoce zglobalizowanej gospodarki, płynnej nowoczesności i społeczeństwa ryzyka kryzys gospodarczy ujawniający się w jednej części świata wywołuje niemal natychmiastowe reperkusje w skali całego globu. Taki scenariusz rozwoju wypadków można obserwować od kilku lat – zrazu wydający się łatwy do opanowania kryzys rynku finansowego w Stanach Zjednoczonych (jego początek datuje się na 2007 rok) z czasem spowodował ujawnienie się dysfunkcji wielu innych gospodarek narodowych. Szczególnie boleśnie symptomy kryzysu dały o sobie znać w tych państwach Unii Europejskiej (UE), które wiedzione nadzieję długotrwałego wzrostu gospodarczego prowadziły nieodpowiedzialną politykę fiskalną. Ubocznym skutkiem kryzysu w UE było także obniżenie się tempa wzrostu gospodarczego w krajach silnie powiązanych z poszczególnymi gospodarkami europejskimi. Mowa tu głównie o aspirujących do członkostwa w UE krajach Bałkanów Zachodnich, jeszcze niedawno boleśnie doświadczanych przez wojny i interwencje sił międzynarodowych. Charakterystyczne dla regionów peryferyjnych uzależnienie od gospodarek centrum spowodowało jednak na Bałkanach wystąpienie poważnych perturbacji i problemów społecznych charakterystycznych dla doby kryzysu. Paradoksalnie – lepiej w tej sytuacji poradziły sobie kraje niebędące w UE niż – stojące na przełomie 2012 i 2013 roku na krawędzi niewypłacalności – Słowenia i Chorwacja. Marne to jednak pocieszenie dla obywateli Serbii, Czarnogóry, Macedonii czy Albanii. To, w jaki sposób rządy wymienionych państw reagowały na kryzys gospodarczy, zwłaszcza w jego społecznym wymiarze, stanowi zasadniczy przedmiot moich rozważań.

Convert your PDF to digital flipbook ↗