Celem publikacji jest przedstawienie najważniejszych treści syndykalistycznej myśli politycznej na ziemiach polskich – tj. zarówno anarchosyndykalizmu, stanowiącego główny nurt anarchizmu oraz specyficznie polskiego syndykalizmu, inspirowanego w istotnym stopniu sorelizmem i koncepcjami Stanisława Brzozowskiego. Istotne jest tu też ukazanie ewolucji idei syndykalistycznych. Autor stara się dowieść, iż syndykalizm stał się nurtem polskiej myśli politycznej w obrębie szeroko pojętego socjalizmu. Ruch syndykalistyczny na ziemiach polskich autodefiniował się w ten sposób, wypełniając także podstawę kryteria określające tożsamość syndykalistyczną. Drugim zamierzenie autora było ukazanie związku idei z praktyką, tj. analiza ruchów politycznych odwołujących się do szeroko pojętego syndykalizmu, m.in. w kontekście wpływu idei na praktykę ruchu i odwrotnie – pragmatyzację i ewolucję idei pod wpływem sytuacji w jakiej dany ruch się znalazł. Szczególną uwagę zwrócono na genezę i początki syndykalizmu, paradoksalnie rozciągnięte w czasie dłuższym, aniżeli apogeum działania syndykalizmu jako wyodrębnionego ruchu.