Reasumując rozważania dotyczące społecznej percepcji prywatyzacji w Polsce w latach 1990-2006, należy stwierdzić, że prywatyzacja, pomimo systematycznie ewoluującej zmiany struktury gospodarki z państwowej na prywatną, jest powszechnie akceptowana jedynie w wymiarze ogólnogospodarczym (w warstwie ideologiczno-symbolicznej). Jak pokazuje analiza dokumentów procesu przekształceń własnościowych oraz wyników badań opinii publicznej, narastanie realnych doświadczeń przeciętnego obywatela, związanych z procesem alokacji majątku przedsiębiorstw państwowych do prywatnych podmiotów gospodarczych, nie doprowadziło do uzyskania akceptacji prywatyzacji w wymiarze indywidualnym (osobistym), a wręcz przeciwnie, budziło coraz więcej obaw i niepokoi. Jednocześnie wydaje się, że percepcja prywatyzacji jest bardzo mocno skorelowana z oceną sytuacji gospodarczej kraju i jej negatywna ocena wpływa również na negatywną ocenę prywatyzacji, co było szczególnie widoczne w 1992 r. oraz po 1999 r., kiedy to znaczna część społeczeństwa odmówiła akceptacji prywatyzacji również w warstwie ideologiczno-symbolicznej. Tym samym należy stwierdzić, że analiza społecznej percepcji prywatyzacji w Polsce powinna być realizowana zgodnie z założeniami holizmu metodologicznego, a więc wielowymiarowo, w odniesieniu do szeregu zjawisk i procesów społecznoekonomicznych, które ją determinują. Błędne jest zatem identyfikowanie społecznej percepcji prywatyzacji jedynie jako przekrojowego uogólnienia opinii jednostkowych powstałych w wyniku badań sondażowych. Mając na względzie to, że przekształcenia własnościowe w Polsce nie zostały ostatecznie zakończone, wskazane jest podjęcie dalszych badań o charakterze interdyscyplinarnym mających na celu analizę społecznej percepcji prywatyzacji w schyłkowym okresie tego procesu.
http://biblioteka.oap.uw.edu.pl/wp-content/uploads/2013/03/staniszewski-robert-spoeczna-percepcja-prywatyzacji-w-okresie-transformacji-systemowej-w-polsce.pdf”]