Decyzjonizm nazywano stosunkowo często filozofią stanu wyjątkowego lub sytuacji wyjątkowej. Określenie to wydaje się przesadne. Niewątpliwie jednak problem sytuacji wyjątkowej zyskuje doniosłe znaczenie na gruncie filozofii politycznej Schmitta co najmniej z dwóch powodów. Po pierwsze, z racji jego niezwykłej koncentracji na problemie sytuacji egzystencjalnej podmiotów politycznych, które muszą być przygotowane do lokalizacji przyjaciela i wroga oraz ewentualnego starcia z tym ostatnim. Po drugie, zainteresowanie stanem wyjątkowym ma jednak uzasadnienie również w kontekście wizji stabilnego ładu społecznego, tworzonego i gwarantowanego przez suwerena. Ten powołuje do życia państwo i musi potem dbać o jego przetrwanie, będąc ciągle przygotowanym na powstanie sytuacji wyjątkowej, kiedy to pojawi się podmiot polityczny zagrażający porządkowi państwowemu i suweren,z racji pełnionych funkcji, będzie zobowiązany wprowadzić stan wyjątkowy, aby móc odwołac się do przysługujacych mu środków nadzwyczajnych, celem realizacji swego podstawowego zadania, jakim jest utrzymanie państwa.
