Tadeusz Mołdawa, Jarosław Szymanek (red.), „Parlament, prezydent, rząd”, Warszawa 2008

Zaprezentowane w pracy opracowania ujmują tytułowe instytucje z bardzo różnej strony. Niektóre z nich omawiają np. jedynie pewien wąski, wybrany aspekt funkcjonowania danej instytucji. Inne z kolej zajmują się spojrzeniem całościowym, jeszcze inne odwołują się do przeglądu relacji łączących poszczególne instytucje z innymi, wychodząc ze słusznego założenia, że dopiero owe relacje pozwalają we właściwy sposób ująć faktyczną rolę, a często i specyfikę każdej z nich wziętej z osobna, jak i wszystkich razem. Jeszcze inne analizują stronę rzeczywistych, dziejących się hic et nunc mechanizmów działania poszczególnych instytucji, uznając, jak najbardziej słusznie, że dopiero instytucje w działaniu, w tym także w powiązaniu z innymi instytucjami pokazują właściwy mechanizm funkcjonowania systemu rządów. Wreszcie część z zaprezentowanych opracowań, ujmując wielokierunkowo badane zjawiska i procesy, podejmuje jakże istotny, zwłaszcza przy podejściu politologicznym, wątek ewolucji i akomodacji. Instytucje polityczne, wszystkie razem i każda z osobna, choć włożone w gorset regulacji konstytucyjnej, choć modyfikowane in action na skutek wzajemnych współzależności, wpisanych dodatkowo w siatkę politycznych kontekstów i odniesień ulegają przecież koniecznym zmianom, przekształceniom i procesom ewolucyjnych przeobrażeń, które często mają jedynie swój wymiar faktyczny, ale równie często przybierają postać postulatów de lege ferenda w przedmiocie rewizji przyjętych regulacji ustrojowych. Ten punkt analizy konstytucyjnej jest – czego nie trzeba chyba specjalnie udowadniać – również niezwykle relewantny dla heurystycznej, kompleksowej czy po prostu zadowalającej refleksji naukowej nad różnymi postaciami współczesnych ustrojów państwowych.