Niemiecka nauka o polityce jest dzieckiem zarówno kontynuacji, jak i oczywistego zerwania ciągłości. Kontynuacja, wyraża się tyleż w postawach politycznych niektórych głównych koryfeuszy nauki, co ciągłości zainteresowań badawczych. Zerwanie jest po części wynikiem dramatycznych losów wielu ludzi nauki (ta odyseja zazwyczaj kończy się na kontynencie amerykańskim). Ten motyw zerwania widać także w nowej metodologii, ukształtowanej pod wpływem empirycznie ukierunkowanych anglosaskich nauk politycznych oraz w nowych obszarach zainteresowań, choć nawiązujących do „odwiecznych pytań”.
